Dagboek van een kleivonturier #3
Op kleitocht met de neefjes
21 juli 2025
Ik heb mijn neefjes (bijna) even kleizot gekregen als ik zelf ben. Vuurschalen en kleitochten, daar gaan we alle drie héél goed op. Dus trok ik eropuit met mijn papa en de twee kleivonturiers-in-wording (8 en 5 jaar). Missie: klei en lange brandnetels verzamelen!
Het weer was twijfelachtig, ‘t miezerde en onweerde zelfs op een bepaald moment. Maar in de woorden van de twee monkeys: “Wij zijn niet van suiker. En ook niet van bloem.”
Auto uitgeladen (spades, emmers, laarzen, en jawel, zelfs een bolderkar) en hup, op pad. Eerst stonden we aan het verkeerde water. Ons papa wist dat al (natuurlijk), maar liet het ons zelf ontdekken. Wij terug om het andere pad in te slaan. En low and behold: we vonden de perfecte plek. In’t water.
We stonden alledrie tot aan onze knieën in de modder, de twee monkeys: nat tot op hun ondergoed. Onze laarzen, die hadden we al lang aan de kant laten liggen. Een uurtje later zaten onze handen onder de klei en benen onder de muggenbeten. Maar: we vulden een grote emmer driekwart met ruwe, stinkende klei. Missie geslaagd. Plezier gemaakt.
Op de terugweg verzamelden we nog lange brandnetels om touw van te maken. Iedereen is geprikt, van kaak tot teen. Maar bon, dat is goed voor de doorbloeding. Thuis zijn we meteen begonnen aan het touwvontuur: blaadjes van de stengels geritst, houterige binnenkant eruit, vezels te drogen gehangen.
De dag erna heb ik de klei gezuiverd. Hij staat nu klaar om te drogen op de plaasterplaten. Benieuwd hoe werkbaar hij is. Wat ik bij andere lokale klei al merkte, is dat die nogal snel vervormd bij het drogen. Daarom wil ik dit keer proberen er wat zand (ofzo) aan toe te voegen voor ie ik ‘m te drogen leg.
Wil je zelf ook leren hoe je klei in het wild vindt? Binnenkort organiseer ik een samen op stap-tocht. We gaan de natuur in, leren klei herkennen, verzamelen, zuiveren en verbinden met het landschap. De inschrijvingen zullen op deze pagina zijn: het wordt een modderig, mooie ervaring.
